“Die van mij leren gewoon hun band plakken, kom op nou”

Oprichter Valentijn met 2 dochters Vaderboks

“Die van mij leren gewoon hun band plakken, kom op nou”

Lianne
2 november 2023
Leestijd: 6 minuten

Interview met vader en oprichter van Vaderboks: Valentijn

Valentijn is vader van twee dames: Josien (10) en Veerle (11) en woont samen met zijn vrouw vlakbij Groningen. Hij kan net zoals Bob de Bouwer álles maken, sport wat af en zet zich fanatiek in voor de behoefte van de man als mede-oprichter van Vaderboks.

Hoe ervaar jij het vaderschap?

Alles wat ze zeggen is waar. De allereerste keer dat Veerle in mijn handen lag was echt fantastisch. Ik heb gejankt als een klein kind en dit gevoel van trots kan ik niet beschrijven.

Ik zeg er altijd wel bij: de kids voelen als een product van mij en Janneke. Omdat wij van elkaar houden en elkaar leuk vinden. De kunst is daarom ook om zoveel mogelijk van elkaar te blijven genieten, jullie met zijn tweeën.

Hoe was de zwangerschap voor jou?

Ik was 33 toen Veerle kwam. Doodeng vond ik het. Een kind blijft voor altijd in je leven en je kan er nooit, maar dan ook nooit voor weglopen. Een kind zorgt automatisch voor verantwoordelijkheid, die vrouwen denk ik van nature eerder hebben dan mannen.

Tijdens de zwangerschap hebben Janneke en ik hele intieme en dierbare gesprekken gehad. Wat zouden we bijvoorbeeld doen als ons kind door lichamelijke of geestelijke problemen geen normaal leven kan leiden?

Janneke ziet dagelijks alle situaties waar het mis gaat. En ik? Ik ben een man van statistiek.

Janneke werkt zelf in het ziekenhuis, dus die ziet regelmatig negatieve dingen van zwanger- en ouderschap. Alle situaties waar het mis gaat. En ik? Ik ben een man van statistiek. De kans is klein dat er iets fout zal gaan, dat er iets tijdens de geboorte aan de hand is met je kind bijvoorbeeld. Ik kijk terug op een zwangerschap waarin we over alle onderwerpen open en bloot konden praten. En dat kunnen we tot op de dag van vandaag nog steeds, heel erg waardevol!

Kon je je als man voorbereiden op de bevalling?

Je reist mee in de zwangerschap van je partner. Van de 10 weken echo naar de 20 weken echo. Steeds weer verwonderd en opgelucht dat alles goed zat. En stiekem ook heel blij dat het een meisje zou worden.

Na die 20 weken is het vrij stil en heel gek voor de man. Af en toe voel je wel eens aan de buik wanneer het kind ertegenaan schopt. Maar je vrouw wordt ondertussen echt voorbereid op het moment van bevallen. Ik niet, ik ben op een dag gewoon vader geworden.

Hoe was de bevalling zelf verlopen?

Tijdens de bevalling heb ik me wel keurig aan het script gehouden. Ik heb meegepuft, ik hield een washandje op haar hoofd en ik heb alle voeding met ook maar een lichtelijke walm-geur afgeslagen. Want vrouwen zijn daar tijdens het bevallingsmoment extra gevoelig voor. Nee, ik had kauwgom voor een heel voetbalteam bij me.

Eenmaal toen Veerle en ook Josien op de borst van Janneke lagen, was dat echt een prachtig mooi moment.

Pakte je gemakkelijk je vaderrol op tijdens de kraamweken?

Nou, ik had wat moeite met de kraamhulp. Vooral omdat ik een gast in mijn eigen huis was en niet het gevoel had dat ik er helemaal bij hoorde. Het ging vooral om Janneke en het kind. En ik stond ondertussen beschuit met muisjes te smeren voor het bezoek.

Toch bouwde ik ondertussen vrij gemakkelijk een band op met mijn kind. Midden in de nacht ging ik eruit als ze huilde, verschoonde ik haar of wandelde ik een uurtje met haar door het huis. Vooral Veerle had de gave om heel goed bij mij in slaap te vallen. Dus ik kon haar heel mooi op mijn borst houden en zo liep ik zachtjes wiebelend over de hele bovenverdieping.

Gevoelsmatig kan Veerle nooit meer wat fout doen bij mij. Die eerstgeborene die mij papa heeft gemaakt, dat is toch wel heel bijzonder.

Heb je overwogen om minder te gaan werken?

Ik heb de discussie full- of parttime nooit gesnapt, ik werk gewoon graag. Ik heb wel geprobeerd om een tijdje wat vrije dagen op te nemen, maar dat beviel me gewoon niet. Ik ben altijd ondernemend geweest en heb sales of representatie-achtige functies gehad in mijn leven. Dus ik werd toch wel gebeld door klanten, ook op mijn papa-dag. Het zit niet in mijn aard om dan niet de telefoon op te nemen. Dus dan kan ik net zo goed gewoon gaan werken. En werken tussen 9-5 is überhaupt passé.

Wat wil jij als ouder aan je kinderen meegeven?

Het is belangrijk om vanaf het begin te realiseren dat kinderen uiteindelijk op eigen benen moeten staan. Als ouder wil je dat je kinderen zelfstandige en krachtige individuen worden. In deze moderne tijd zie ik echter vaak dat ouders te veel voor hun kinderen willen doen. Terwijl het zo belangrijk is dat ze hun eigen weg leren vinden. Het is essentieel om kinderen de ruimte te geven om te groeien en te ontwikkelen. Net zoals ze zonder zijwieltjes leren fietsen, moeten ze ook leren omgaan met tegenslagen en fouten kunnen maken.

Soms maken we ons als ouders grote zorgen over de veiligheid van onze kinderen. Ik zal nooit het moment vergeten van het ernstige mountainbike-ongeluk dat ik samen met mijn dochter had. Ik dacht echt dat ze verongelukt was, maar al snel begon ze te huilen en was ik dolgelukkig. Dit incident leerde me dat een lichaam veerkrachtig is en veel kan verdragen. Die weken daarop ben ik weer met haar gaan mountainbiken.

Wat is de rol van het vaderschap in de opvoeding?

Elke ouder heeft een belangrijke rol in de opvoeding van je kinderen. Het is essentieel om duidelijke grenzen te stellen en hen te begeleiden. Ik ben voorstander van rust, reinheid en regelmaat. Ik houd van routine en ik heb een hekel aan gezeur. Die van mij leren gewoon hun band plakken, kom op nou!

Ik geloof in je duidelijk uitspreken maar ook het beperken van keuzes. Het eten van gezond en gebalanceerd voedsel is belangrijk in ons gezin. Niet de hele tijd suikerrijk eten bijvoorbeeld. Mijn kinderen hebben altijd alles geproefd, van groenten tot sushi. En nu eten ze nog steeds alles. Dit komt omdat ik ze van jongs af aan heb geleerd dat dit normaal is. Maar hé, natuurlijk ga ik ook wel eens patat met ze halen!

Ik heb een jaarlijkse traditie waarbij ik op de verjaardagen van mijn kinderen hun lengte opmeet. Echt zo’n vader-ritueel.

Het is belangrijk dat vaders betrokken zijn bij de opvoeding en ook hun eigen tijd en ruimte krijgen om te genieten van de band met hun kinderen. Ik heb bijvoorbeeld een jaarlijkse traditie waarbij ik op de verjaardagen van mijn kinderen hun lengte opmeet. Echt zo’n vader-ritueel.

Wat is de tip die je andere vaders meegeeft?

De basis is jullie twee: jij en je partner. Wanneer jullie een sterke en gelukkige relatie hebben weerspiegelt dit op jullie kinderen. Maak daarom genoeg tijd voor je partner en geef genoeg aandacht aan elkaar. Want straks zijn de kinderen uit huis en ben je weer alleen samen. Het laatste wat je dan wilt is dat het gek en oncomfortabel voelt.

Meer tips voor vaderschap ontdekken?

Ken jij de Vaderboks al?

De Vaderboks is in het leven geroepen door twee papa’s die de juiste aandacht misten voor het moderne vaderschap. Behalve het delen van verhalen en ervaringen, verdienen aanstaande vaders ook een cadeau waar ze de eerste maanden écht wat aan hebben.

Ben of ken jij iemand die wel zo'n Vaderboks kan gebruiken?

Bekijk hét cadeau voor nieuwe vaders

“Wij lopen al 6 jaar de marathon, maar het is de mooiste tocht ooit!”

“Wij lopen al 6 jaar de marathon, maar het is de mooiste tocht ooit!”

Lianne
6 oktober 2023
Leestijd: 6 minuten

Interview met vader en oprichter van Vaderboks: Jos

Jos is naast oprichter van Vaderboks, vader van 2 kiddos: Norah van 6 en Seth van 3. Samen met partner Susan houden ze in hun sociale en ambitieuze leven alle ballen hoog. School, vrienden, zelfontwikkeling, sport, relatie…

**Jos, hoe the f* houd je het leefbaar en leuk?**

Ik en Suus zijn beiden organiserend en lopen niet snel achter de feiten aan. We zijn graag aan het werk. Maar voor kwali-tijd in onze relatie en als gezin, daar moeten we tijd en ruimte voor maken. Dus dat doen we dan ook. Ik heb een papadag en mijn vriendin heeft een mamadag. Als we thuis komen hebben we echt alle aandacht voor de kids. Dat kan eigenlijk ook niet anders. Eens in de maand staat een date-dag gepland. En die gaat kosten wat kost door. Ook heb ik elke donderdagavond vaste prik met vrienden, sinds de studententijd al. Er is namelijk altijd wel iets wat tussendoor komt en je bent altijd bezig met andere dingen, dus die afspraken met vrienden en elkaar vinden we heel belangrijk.

Met twee kids in huis is al je aandacht 100% op hen gevestigd. Ja, dat is best vermoeiend. Maar wanneer ze eenmaal op bed liggen is het ineens stil en komt toch het gemis: “zal ik ze uit bed halen?"

Zeker als je kinderen hebt, dan ben je samen een team en dan is de druk heel hoog. Gelukkig zijn mijn kids nu iets ouder, dus dan gaat het allemaal makkelijker. Een collega van me vertelde dat hij net terugkwam van vakantie. Ik vroeg hoe het was en hij zei: “ik ben he-le-maal gesloopt”.

Die moeheid, die heb ik voor het vaderschap nooit zo meegemaakt. Vroeger kon je weleens een nachtje doorhalen en 3 uurtjes slapen. Dan was je moe, maar je wist dat je straks weer kon bijslapen. Met kinderen is dat gewoon helemaal anders en sta je altijd aan. We lopen al zes jaar een marathon. Dus dan moet je voor jezelf pauzes inbouwen, zoals een datedag of een wekelijkse meetup met vrienden.

En dit zijn pas de basisdingen…

Ja, want je wilt óók dat ze het goed doen op school en dat ze de ruimte krijgen om zich te ontwikkelen. Als vader ben ik steeds die supporter langs de zijlijn en draag ik graag bij aan die ontwikkeling. Zo ben ik bijvoorbeeld biebouder, dus dan kan ik boeken voor de kids uitzoeken. En belt de school met een hulpvraag? Prima, count me in.

En gelukkig wordt het allemaal met de dag makkelijker. Nora zit nu in groep 3 en ze leert superveel. Je kunt mooie verhalen aan haar voorlezen en het er samen over hebben. Ze stelt vragen en ze creëert een eigen mening. Ze creëert empathie, zelfstandigheid en helpt de kleine Seth een handje als dat nodig is. Geweldig om haar zo te zien groeien!

Wat vind je het mooiste aan vaderschap?

Twee dingen: Je komt jezelf tegen en je kan zelf weer even kind zijn. Je haalt heel veel dingen van vroeger weer naar boven. Als ik dingen zie denk ik: jeetje, dat deed ik altijd vroeger!

Zelf weer kind zijn is geweldig. Dan lopen we samen door het bos en dan zeg ik ineens: ik hoor kabouters! Dan springen ze helemaal op en dan gaan we samen zoeken. Geweldig vind ik dat!

Dit zijn hele leuke dingen en dat heb je natuurlijk niet met volwassenen. Die zien alles heel rationeel en alles moet een verklaring hebben. Kinderen leven in een magische wereld waar alles kan en bestaat. Alles wat jij zegt is waar. Je kan samen met hen een ultieme fantasiewereld creëeren.

Maar zorg wel dat je iemand hebt om mee te klankborden. Denk aan vrienden om je heen die hetzelfde meemaken en waarbij je even je frustraties kan uiten. Want anders wordt het een heel eenzaam eilandje. Mijn vrienden en ik zijn echt een praatclub met elkaar. Ook loop ik elke dinsdag met de buurman, die ook kinderen heeft. Hoe was jouw week? Zijn er bijzonderheden? Dan geven we elkaar advies van vader tot vader en kunnen we er weer vol goede moed tegenaan!

Heb je veel onzekerheden gehad door de jaren heen?

In het begin moet je gewoon zorgen. Ik ben niet onzeker over of een luier goed zit. Maar naarmate een kind steeds groter wordt, dan worden andere dingen belangrijk. Hebben ze (straks) een goed sociaal leven? Worden ze niet gepest? Komen ze goed mee op school? Hebben ze het gevoel dat ze alles kunnen vertellen? Hoe groter ze worden, hoe kwetsbaarder ikzelf word. Hoe begeleid je je kind dat ze de beste versie van zichzelf worden?

Heb jij je op bepaalde manieren voorbereid op het vaderschap?

We hebben wel een bevallingscursus gedaan, meer om inhoudelijk te weten wat mijn rol kan gaan zijn tijdens het moment. Maar het vaderschap zelf is gewoonweg niet voor te bereiden. In plaats van het bouwen van een brug die af is, leg je steeds stap voor stap stenen naar de overkant. Het gaat veel organischer. En als ik gaandeweg iets nodig heb, praat ik met mensen om mij heen en daar haal ik mijn informatie uit.

Je klaarstomen als vader voor de zwangerschap?

Een zwangerschapscursus... voor vaders!?

De online zwangerschapscursus van ManKind kan de aanstaande vader lekker vanaf de bank volgen. In deze turbulente periode kan er nogal veel veranderen: in je relatie bijvoorbeeld, maar ook maak je je klaar voor de toekomst. In deze cursus krijg je de beste tips en tricks van o.a. een seksuoloog, een verloskundige én ervaders: vaders met ervaring!

Je vindt deze cursus in de Vaderboks

Hoe kijk je terug op de bevallingen?

Bij de eerste bevalling overkwam het ons. Nora kwam 5 weken te vroeg. We moesten ineens naar het ziekenhuis en hadden niet geslapen of gegeten. Dan ben je niet bewust bezig met: welke wensen heb ik tijdens de bevalling? Maar: ik wil dat mijn kind en mijn vrouw gezond zijn.

Met Seth ging dat heel anders. We waren veel rustiger en beter voorbereid. Je kunt dan ook beter keuzes maken en behoeften aangeven.

Ook heel gek: je weet niet hoe je kind eruit gaat zien. Na de bevalling, maar ook na een maand, een jaar en later.

Hoe vond je de kraamtijd?

Het was vooral een hele intieme tijd. We hebben beide gevallen een paar dagen in het ziekenhuis doorgebracht. Je zit echt in een unieke bubbel: je wereld is superklein en het gaat alleen om je gezin. We hadden een privékamer waar mensen op visite kwamen. Ik heb het echt als een heel bijzonder moment ervaren.

Je hebt een papadag, hoe gaat dit?

Ik zie deze dag als zwaarste dag van de week, maar tegelijkertijd ook de leukste. Eerst is zo’n papadag vooral veel zorgen. Nu kan ik er met ze op uit en doen we leuke dingen samen.Door de leeftijd kan je je meer focussen op de activiteit in plaats van de zorg. In een speeltuin vermaken ze zichzelf makkelijk.

Kinderen hebben een free pass om lekker maf te doen. Als ik iets met mijn kinderen doe, dan kijk ik eigenlijk alleen maar naar hun. Die ervaringen die zij hebben is geweldig om naar te kijken. Kinderen weten namelijk nog niet wat ze te wachten staat.

Goed voorbeeld: wanneer wij eten, weten we grotendeels wel wat voor smaak wij kunnen verwachten. Kinderen niet, totaal geen idee. En dan die expressie wanneer ze iets wel of niet lekker vinden…

Wat is je tip voor aanstaande vaders?

Zorg naast je kind ook voor jezelf en plan dingen waar jijzelf gelukkig van wordt. Ga eruit. Ga uit die bubbel. Want als ouder word je gauw geleefd, dus probeer grip op je eigen behoeftes en wensen te krijgen.

Meer tips voor vaderschap ontdekken?

Ken jij de Vaderboks al?

De Vaderboks is in het leven geroepen door twee papa’s die de juiste aandacht misten voor het moderne vaderschap. Behalve het delen van verhalen en ervaringen, verdienen aanstaande vaders ook een cadeau waar ze de eerste maanden écht wat aan hebben.

Ben of ken jij iemand die wel zo'n Vaderboks kan gebruiken?

Bekijk hét cadeau voor nieuwe vaders

‘Ik hoop dat ik in het verlengde van mezelf blijf’

Arjan Vaderboks interview over zijn aanstaande vaderschap

‘Ik hoop dat ik in het verlengde van mezelf blijf’

Jos
28 juli 2023
Leestijd: 6 minuten

Interview met aanstaande vader Arjan

Arjan woont in Groningen, werkt als IC-verpleegkundige en zijn eerste dochter is op komst. We praten met hem over de voorbereidingen, de voorpret maar ook de voor-zorgen.

Hoe vind je het om vader te worden?

Ik kijk er heel erg naar uit. We zijn al een tijdje bezig geweest en we zijn heel erg blij dat we over een paar maanden ons dochtertje kunnen verwachten. Ik vind het tegelijkertijd ook heel spannend, want mijn leven gaat helemaal veranderen. Ik weet nu heel goed wat ik heb, maar hoe gaat het er straks uitzien? Ik heb gelukkig wel veel vrienden om me heen die al kinderen hebben. En het voelt wel als een geruststelling als ik hun ouderschappen ervaar. We zijn er helemaal klaar voor en het is ook heel erg welkom. We got this!

Samen een kindje krijgen is een soort kroon op je liefde voor elkaar.

Wilde je altijd al vader worden?

Nee niet perse. Dit is gaandeweg wel gegroeid. Ik vond het leven ook “goed genoeg zo”. Ik voel niet dat ik op de wereld ben gezet om vader te worden of zo. Maar dat gevoel is wel gegroeid naarmate je ouder wordt. Het is iets prachtigs dat je dit samen met je partner kan doen en om die samensmelting van elkaar te zien in je kind. Het is een soort kroon op je liefde voor elkaar.

Wat doe je om nu al een soort connectie te krijgen met je ongeboren kind?

Ik voel al wel een connectie wanneer ik mijn hand op haar buik leg. Mijn liefde en zorg voor mijn dochter groeit nu al en je merkt ook dat het steeds meer invloed heeft op je dag. Wanneer ze schopt bijvoorbeeld ben je er wel direct mee bezig natuurlijk. Ik speel soms ook wel eens muziek af voor de kleine.

Hoe bereid je je voor?

Met een vriend heb ik een korte cursus gevolgd: een mannencursus over bevallen. Ik ga met mijn vriendin ook nog een cursus volgen over de bevalling zelf. Omdat ik zelf in de medische wereld zit gok ik dat het voor mij ook makkelijker te plaatsen is. Verder lees ik af en toe verhalen over het ouderschap. Wel de luchtige en niet alleen maar dat het rozengeur en maneschijn is. Die markt is er tegenwoordig ook wel en wordt ook steeds meer uitgesproken. Gelukkig maar, want het gaat niet alleen maar leuk zijn. Fijn om die bevestiging te lezen van anderen die het ook zo hebben ervaren. Dan ga je minder aan jezelf twijfelen.

Met een vriend heb ik een Bier, Bitterballen en Bevallen-cursus gevolgd.

Je klaarstomen als vader voor de zwangerschap?

Een zwangerschapscursus... voor vaders!?

De online zwangerschapscursus van ManKind kan de aanstaande vader lekker vanaf de bank volgen. In deze turbulente periode kan er nogal veel veranderen: in je relatie bijvoorbeeld, maar ook maak je je klaar voor de toekomst. In deze cursus krijg je de beste tips en tricks van o.a. een seksuoloog, een verloskundige én ervaders: vaders met ervaring!

Je vindt deze cursus in de Vaderboks

Wat voor mannencursus heb je gevolgd?

In Groningen heb je een Bier, Bitterballen en Bevallen-cursus. Heel laagdrempelig met een ervaringsdeskundige onder het genot van een biertje en een bitterbal dus. Het waren vooral dingen die je wel weet, maar die nog even bevestigd worden. Ik weet dat ik een grote, coachende rol ga hebben tijdens de bevalling bijvoorbeeld. In de privécursus met mijn vriendin gaan we hier ook verder op in.

Wat voor vader denk je dat je gaat worden?

Lastige vraag, maar ik hoop dat ik in het verlengde van mezelf blijf. Ik ben een rustig persoon die wel grappig en gevat uit de hoek kan komen. En ik ben wel heel zorgzaam, maar ik wil niet té zorgzaam zijn. Ik zie mensen om me heen waarbij ik denk: dat is wel het andere uiterste. Ik wil vooral in gesprek gaan, dingen uitleggen en in samenspraak doen. Dat blijft wel een uitdaging. Want ik ben wel heel nuchter, maar ik kan vrij kort zijn in communicatie.

Hoe vind je band met je partner tijdens de zwangerschap?

Ik ben wat zorgzamer en je probeert dingen over te nemen. Er komt wel een derde persoon bij die nu al wel voor reactie zorgt. Stel: je vriendin voelt zich even minder goed, dan heb ik wel gelijk zorgen. Al vind ik mijn relatie niet veranderd, het is wel een rode draad door onze dag geworden.

Weet je al hoe je je werk wilt inrichten na de zwangerschap?

De verlofregelingen zijn fors uitgebreid, dus daar ga ik zeker gebruik van maken. De essentie is dat ik tot en met september de helft van mijn contract ga werken. De eerste 5 weken blijf ik helemaal thuis. Er is dus zeker ruimte om veel bij de kleine te kunnen zijn. Onze relatie is ook heel gelijkwaardig en we willen het echt in balans houden. Ook de komende jaren wil ik zeker minder gaan werken als die mogelijkheid er is. Er worden dingen nou eenmaal belangrijker dan werk. Laten we ook vooropstellen dat mijn werk heel erg planbaar is. Als ik vrij ben, ben ik vrij. De hele basis van het werk is heel anders dan een gemiddeld iemand die bijvoorbeeld een eigen bedrijf heeft. We zijn ook allemaal zorgzame types, dus mijn collega’s zijn heel begripvol en flexibel.

Ik geloof niet in vaderschap, maar in ouderschap.

Wat is vaderschap voor jou?

Een verantwoordelijkheid waar je al je liefde in stopt en ergens hopen dat je dat goed doet. Ik geloof ook niet echt in de term vaderschap. Je bent gewoon een team met je partner: je gaat een ouderschap aan. We zullen beiden een andere benadering hebben als het gaat om opvoeding. Maar je smelt samen en kunt veel van elkaar leren.

Meer tips voor vaderschap ontdekken?

Ken jij de Vaderboks al?

De Vaderboks is in het leven geroepen door twee papa’s die de juiste aandacht misten voor het moderne vaderschap. Behalve het delen van verhalen en ervaringen, verdienen aanstaande vaders ook een cadeau waar ze de eerste maanden écht wat aan hebben.

Ben of ken jij iemand die wel zo'n Vaderboks kan gebruiken?

Bekijk hét cadeau voor nieuwe vaders

9mnd

‘Pas na een jaar kwam echt het besef: ik ben vader’

‘Pas na een jaar kwam echt het besef: ik ben vader’

Jos
23 juni 2023

Interview met vader Job

Job werkt in het praktijkonderwijs om moeilijk lerende pubers te helpen in de arbeidsmarkt. Hij komt uit Friesland, maar woont nu al 6 jaar in Groningen met zijn vrouw Marion en hun dochter Filou (3 jaar).

Hoe bereidde jij je voor op de bevalling?

Ik weet nog dat ik van te voren aan mijn vriendin vroeg wie ze allemaal bij de bevalling wilde hebben. Ik dacht namelijk ook aan haar moeder en haar vriendinnen. Ik wilde daar zeker niet in mijn eentje staan. Mijn vriendin dacht daar (natuurlijk) anders over: “dit wil ik echt alleen met jou samen doen”. Ik heb toen samen met mijn vrouw een cursus hypnobirthing gedaan. Vijf avonden lang waren we samen met andere stellen de bevalling aan het oefenen. Deze cursus gaf mij als vader heel veel rust. We kregen ook duidelijke ideeën over wat we wilden als het moment daar was. Zoals een thuisbevalling in bad, met eigen muziek, kaarsjes erbij, wierrookje aan. Ik voelde dat ik klaar was om mijn vriendin volledig erin mee te nemen en dat het goed ging komen.

En was dat ook zo?

Nee.. Nou ja, voor de bevalling hebben we het heel goed met zijn tweeën gedaan. De communicatie met de verloskundige ging goed, we hebben het bad warm gemaakt. En vanaf een uurtje of 12 ‘s nachts is Filou toen geboren met de verloskundige. Alleen ze was én onderkoeld én te klein én ze kwam er helemaal wit/blauwig uit. Ze moest toen gelijk aan de beademing, met een ambulance en sirenes naar het ziekenhuis. Daar zijn we een nachtje gebleven.

Toen Filou moest huilen in de supermarkt, spoot het zweet er bijna bij mij uit.

Hoe was de eerste periode met de baby?

Heel erg wennen. De eerste vier maanden was Filou een huilbaby. En dat vond ik heel erg. Het krijsen waar ik naar mijn weten niks aan kon veranderen. Die hopeloosheid. Dat heb ik af en toen nog wel, maar vooral het eerste jaar. Toen Filou bijvoorbeeld moest huilen in de supermarkt, spoot het zweet er bij mij bijna uit.

Hoe probeer je hiermee om te gaan?

Ik probeer altijd wel te knuffelen met mijn kind. Bij Filou kan ik op deze leeftijd het gesprek aangaan en kan ze me vaak wel vertellen wat er aan de hand is. Laatst zag ik ook een moeder die een krijsend kind op de fiets had en daar niks tegen deed of ook niet het gesprek aan ging. En toen heb ik een hele weg naar huis gehuild. Waarom? Ik denk toch dat dat die hopeloosheid is, dat ik daar niks aan kan doen. Ook als ik dit vaak zie bij oudere kinderen waarvan de ouders dan niet het gesprek aan gaan… dát vind ik heel moeilijk. Dat kinderen niet de mogelijkheid krijgen om zich volledig te kunnen uiten.

Ik heb ons altijd gezien als een jong stel, niet als een stel met kinderen.

Wanneer begon je te wennen aan het hebben van een kind?

Pas na een jaar kwam echt het besef dat ik vader was van iemand. Dat duurde echt heel lang. Het voelde wel alsof we een stel waren met een kind, maar niet dat ik een vader was. Als men aan mij vroeg of ik al vader was, moest ik soms echt even kort nadenken: ik heb gewoon een kind! Ik heb ons altijd gezien als een jong stel, niet als een stel met kinderen. Het voelde als een fase die veel verder weg was.

Hoe ervaarde je het ouderschapsverlof?

Ik had in totaal 5 dagen verlof. Dat vond ik echt heel kort en is nu wel beter geregeld. Je zit zo in die bubbel. De hele buitenwereld bestaat niet. Je slaapt overdag en ‘s nachts ben je flesjes aan het maken. Ik vond het al met al niet lastig om mijn weg te vinden of mijn positie te bepalen. Het was voor mij juist fijn om alle praktische dingen te verzorgen tijdens de kraamweek. Qua kraambezoek gaan we het de volgende keer wél anders doen. De familie kwam al direct in het ziekenhuis langs. Broers, zussen, opa’s en oma’s. De eerste week was iedereen al langsgeweest. Het voelde op dat moment misschien prima, maar achteraf dachten we: dit gaan we nooit meer zo snel doen. Het was heel intens.

Hoe is de verhouding tussen kind en beide ouders?

Mijn partner ziet gelijk wanneer Filou zich niet lekker voelt en haar dan een knuffel geeft. Zij voelt dat beter aan dan ik. Het enthousiasme en de grapjes heeft ze dan weer van mij, daarin hebben wij dan weer een band. Ze ziet mij als een vader waarmee ze lekker ouwehoert, danst en gekke dingen doet. Dat is vaderschap ook wel voor mij: de leuke dingen met elkaar doen. Ik denk dat het ook goed is dat je allebei je eigen connectie met je kind hebt.

Ik was helemaal gesloopt. En dat deed ik zelf.

Waar ben of was je onzeker over?

Ik wil ook wel de vader zijn die er is wanneer ze pijn heeft en rust ingepland, maar dat zit niet van nature in mij. Het heeft me een jaar geduurd voordat ik op papadag ook momenten van rust accepteerde. Ik wilde heel veel dingen in een dag doen. Ik had altijd het gevoel dat ik erop uit moest. Van de supermarkt, wandelen naar even langsgaan bij andere papa-vrienden: ik was helemaal gesloopt. En dat deed ik zelf. Ik had heel veel verwachtingen van deze papadag. Nu weet ik dat je vaker de rust in moet plannen en soms even niets moet gaan doen. Dat is niet alleen voor jezelf, maar ook voor je kind beter.

Hoe deel je je tijd binnen werk, vader en man zijn het beste in?

Sinds we Filou hebben ben ik gelijk een dag minder gaan werken. Zolang het financieel kan vind ik 4 dagen werken echt zo heerlijk. Je hebt echt een dag samen met je kind. En in het weekend zijn we altijd met zijn drieën samen.

Hoe kijk je nu naar het vaderschap?

Sinds een jaar vind ik vaderschap steeds leuker worden. We willen nog wel een tweede en dat lijkt ons ook prettiger nu Filou al wat ouder is. Die gesprekken die je nu thuis hebt met haar zijn heel waardevol en leerzaam. Ze leert elke dag weer nieuwe zinnetjes, ze herkent dingen en je kunt echt al gesprekjes met haar hebben.

Heb je een tip voor aanstaande vaders?

Kijk naar je kind, ga in gesprek en speel mee. Zo ontdek je de wereld van je kind en sta je echt met elkaar in verbinding. Als ik een gesprek heb met Filou, kan ik daar achteraf zoveel meer uithalen. Raak de connectie niet uit het oog, maar neem even 3 minuten de tijd en luister. Dan haal je de angel er zo uit en leer je haar pas echt kennen.

Meer tips voor vaderschap ontdekken?

Ken jij de Vaderboks al?

De Vaderboks is in het leven geroepen door twee papa’s die de juiste aandacht misten voor het moderne vaderschap. Behalve het delen van verhalen en ervaringen, verdienen aanstaande vaders ook een cadeau waar ze de eerste maanden écht wat aan hebben.

Ben of ken jij iemand die wel zo'n Vaderboks kan gebruiken?

Bekijk hét cadeau voor nieuwe vaders

Change of plans: van een tweede kind, naar een tweeling…

Vader Pieter Joost met zijn 3 kinderen op het strand

Change of plans: van een tweede kind, naar een tweeling…

Lianne
23 juni 2023
Leestijd: 6 minuten

Interview met vader Pieter Joost

Pieter Joost is een geboren Fries, woont in Apeldoorn met zijn vriendin en drie kinderen: Brend (4 jaar) en tweeling Art en Lara (1 jaar). Tijdens het telefonisch interview fietst hij naar de trein, op weg naar zijn werk. Zonder slag of stoot.

Hoe is het om vader te worden?

Dat is voor mij niet in één zin te beschrijven. Toen onze oudste werd geboren was dat voor mij heel bijzonder. Mijn hele leven zou er anders uit gaan zien. Maar het was juist heel relaxed en ik kon mijn dagelijkse leven eigenlijk heel goed voortzetten. Ik had best veel vrijheid en daar hecht ik ook veel waarde aan.

Hoe was voor jou de beginperiode?

Je beleeft het wel heel anders dan een vrouw. Je zit niet op een roze wolk. En het eerste jaar heb ik als vader ervaren dat dat niet perse het leukste is. Dat is ook niet erg, maar het is niet dat ik daar heel veel plezier uithaalde. Het kind moet zich nog helemaal ontwikkelen en je hebt nauwelijks interactie. Maar wanneer die interactie begint, dan wordt het écht leuk.

Er was zeker geen sprake van een roze wolk, eerder een zwarte.

Bij mijn eerste kind kijk ik er positief op terug. Bij de tweeling was dit toch wel anders. Toen veranderde mijn leven juist heel erg. We verhuisden toen ook van Amsterdam naar Apeldoorn. Dat was al een hele stap. En deze baby’s waren niet heel gemakkelijke slapers, wat ons eerste kind wel was. Ineens hadden we drie kinderen waar we onze handen al vol hadden. Het eerste jaar was heel erg afzien, loodzwaar was het zelfs. Er was zeker geen sprake van een roze wolk, eerder een zwarte wolk.

Wat betekende dit voor je eigen leven?

Mijn vrijheid kwam compleet te vervallen toen de tweeling werd geboren. En dat is ook heel logisch, want je hebt meteen je handen vol. Het is ook niet perse dat je denkt: “Doe maar een tweeling!” Maar het gebeurde. En hier moet je je mindset echt op aanpassen. Dat is, zelfs vandaag de dag, nog niet heel eenvoudig.

Hoe heb je je werktijd ingedeeld?

Bij de eerste was ik een week vrij en daarna ging ik weer volle bak werken. Bij de tweeling ben ik in totaal 5 weken vrij geweest. Ik heb, ook tijdens corona, heel veel thuisgewerkt. Dat heeft voor mij wel geholpen.

Wist jij dat je als vader ook meerdere verlofmogelijkheden hebt?

Heb je een papadag?

Nee, heb ik ook niet overwogen. Ik dacht eerder: ik moet nog een zesde dag werken, vanwege de financiële impact. Ik denk er ook altijd best praktisch over. Bij de eerste was ik heel erg bezig met: wat komt er eigenlijk allemaal bij kijken? Welke spullen moeten we aanschaffen? Moet ze naar de opvang? Bij de tweeling had ik dit van te voren minder, terwijl zij op dat gebied veel meer impact hebben.

Merkte je een verschil in relatie met je kind ten opzichte van je partner?

De moeder voelt op dag één van de zwangerschap al wat. De relatie groeit op in haar buik. Dat voelen mannen niet. Ik zie ook wel een duidelijk verschil in hoe kinderen impact hebben op vrouwen ten opzichte van mannen. De moeder-kind-relatie is heel anders dan de vader-kind-relatie. Bijvoorbeeld wanneer de moeder borstvoeding geeft, dan ziet het kind jou altijd als de persoon waarbij hij of zij moet zijn om te kunnen overleven. Dat is een soort oerinstinct. Bij de vader kunnen ze in het begin niets halen, behalve een knuffel. Maar dat is in dat geval geen prioriteit.

Ik zie dat er een trein aankomt die ik nog mooi kan halen.

Wat is vaderschap voor jou?

Een grote verantwoordelijkheid van een wezen dat je zelf hebt gecreëerd. En daar voel je heel veel liefde voor. Er bestaan heel veel clichés over en die zijn allemaal waar. Wat het kind ook doet, je voelt er altijd een onvoorwaardelijke liefde voor.

Wilde je altijd al kinderen?

Ik wilde sowieso vader worden. Ik had er alleen niet heel erg haast mee. Maar daar heb je natuurlijk niet alleen zeggenschap over, dus dit hebben we in samenspraak gedaan. Zij wilde eerder, ik wilde later. Nou: let’s meet in the middle. Het is toch ook wel lekker als je eerder begint, want dan heb je ook eerder je eigen leven terug.

Wat vind je het allerleukste aan vader zijn?

Wanneer ze wat ouder worden, dat ze gaan praten en de meest gekke dingen uitkramen. Dan kan je ook grapjes met de uithalen en ze een beetje voor de gek houden.

Een zwangerschapscursus... voor vaders!?

De online zwangerschapscursus van ManKind kan de aanstaande vader lekker vanaf de bank volgen. In deze turbulente periode kan er nogal veel veranderen: in je relatie bijvoorbeeld, maar ook maak je je klaar voor de toekomst. In deze cursus krijg je de beste tips en tricks van o.a. een seksuoloog, een verloskundige én ervaders: vaders met ervaring!

Je vindt deze cursus in de Vaderboks

Opvoeden, dat kan ik niet goed. Dat zit niet van nature in mij.

Wat vind je moeilijk?

Opvoeden, dat kan ik niet goed. Dat zit niet van nature in mij. Dat ik bewust moet nadenken over wat ik doe of zeg. En dat dat dan mogelijke consequenties heeft. Ik ben soms liever de leuke oom, dan de opvoedende vader. Die switch tussen streng zijn en dan weer lief zijn vind ik moeilijk.

Hoe blijf je naast ouders ook goede partners?

In ons geval is dat heel lastig. Het beste zou denk ik zijn als je ook familie in de buurt hebt die de kinderen af en toe kunnen opvangen. Maar dat hebben we helaas niet.

Ben je veranderd als persoon?

Tijdens de tweeling heb ik mezelf compleet opzij moeten schuiven. En mijn privéleven werd geheel on hold gezet. Ik ben een sociaal persoon. Ik vond én vind dat nog steeds heel moeilijk. Je omgeving, en dus je leven, wordt een stuk kleiner. Dat is een mindset die je moet veranderen wat niet op de een op andere dag gebeurt. Sommige mensen nemen de 9 maanden zwangerschap om alvast de knop om te zetten naar dat nieuwe leven. Ik dacht juist: ik héb nu nog 9 maanden! Geniet er nog even van.

Hoe handelde je tijdens de bevalling?

Ik was heel relaxed, ook omdat ik weet dat mijn vriendin onrustiger is in dit soort momenten. Ik probeer in alle momenten wel de rust te bewaren. Hoe kalmer je bent, hoe beter het is voor je partner en de kinderen.

Oké, nu gaat het beginnen, dacht ik.

Wat is je bijgebleven tijdens het gehele vaderschap?

Toen bij de eerste de vliezen braken. Oké, nu gaat het beginnen, dacht ik. Volgens mij zei ik dit toen ook letterlijk. Nu gaat mijn leven echt op zijn kop staan.

Welke tip geef je mee aan aanstaande vaders?

Geniet van het leven zolang het nog kan ;). En misschien toch: probeer je tijdens de zwangerschap alvast in te leven in je nieuwe leven, zodat je mindset al op de juiste stand staat zodra het moment daar is.

Meer tips voor vaderschap ontdekken?

Ken jij de Vaderboks al?

De Vaderboks is in het leven geroepen door twee papa’s die de juiste aandacht misten voor het moderne vaderschap. Behalve het delen van verhalen en ervaringen, verdienen aanstaande vaders ook een cadeau waar ze de eerste maanden écht wat aan hebben.

Ben of ken jij iemand die wel zo'n Vaderboks kan gebruiken?

Bekijk hét cadeau voor nieuwe vaders

‘Als van nature een adrenaline-man ben ik nu voorzichtiger’

‘Als van nature een adrenaline-man ben ik nu voorzichtiger’

Jos
25 april 2023

Interview met vader Maarten

Maarten is 36 jaar, werkt als accountmanager en heeft 2 kinderen: Jasmijn (4 jaar) en Matthijs (1 jaar). We praten met hem over het vaderschap en hoe dat zijn leven heeft veranderd.

Hoe kijk je naar je kinderen naarmate ze ouder worden?

Het eerste jaar is vooral heel pittig. En dat komt gewoon omdat die kleintjes helemaal niks kunnen, dus ze hebben jou nodig. Na het eerste jaar worden ze wat vrijer en gaan ze van zitten, naar kruipen naar staan naar lopen. En wordt hun wereld gewoon groter en vermaken ze zichzelf meer. Dat is fantastisch om mee te maken. Daar komen natuurlijk ook verantwoordelijkheden bij. Soms pakken ze dingen van de tafel af bijvoorbeeld, maar ik vind die interactie als ze ouder worden erg leuk.

Of ik de baby's van vrienden vast wilde houden? Neuh, dat hoeft niet!

Vond je het onwennig om vader te worden?

Ik ben zo’n vader die voor mijn eigen kinderen nooit een ander kind wilde vasthouden. Dat hoefde voor mij echt niet. Als vrienden van mij een kind hadden gekregen stond ik naast de wieg en zei ik wel: oh, wat leuk! Maar daar bleef het dan ook wel bij. En dan krijg je ineens zelf een kind. Dat is natuurlijk wel heel erg wennen met zo’n klein, teer wezentje. Doe ik het wel goed en houd ik haar wel goed vast? De eerste dagen heb je zoveel vragen, maar nadat de kraamhulp weg is ben je ineens manager luier verschonen. Dus onwennig? Ja. Maar het went heel snel.

Heb je een papadag?

Nee, ik werk ook niet minder, maar mijn vriendin werkt parttime. We hebben het nu zo verdeeld dat ik de oudste een beetje regel en mijn vriendin de jongste. Naar school brengen doen we om beurten.

Wat vind je het leukste aan vader zijn?

Het leukst is dat je trots bent op die momentjes dat je kids weer wat nieuws kunnen of met andere kinderen spelen. Ook als je bijvoorbeeld door de supermarkt loopt en je kind een oud omaatje aan het lachen maakt. Echt dat kind zijn nog, zonder filter en lekker zichzelf.

Wat maakt je onzeker?

Voordat ik vader werd was ik wat onvoorzichtiger. Ik ging bijvoorbeeld skiën en kijken hoe hard ik de berg af kan. En nu denk ik: weet je wat, ik hoef mijn high score niet te verbreken. Het besef dat je mensen achterlaat als er iets zou gebeuren. Er is een stemmetje in mijn achterhoofd dat zegt: is dit wel handig? En dat is wel nieuw voor mij. Mijn leven voelt nu meer waard omdat, stel er gebeurd iets met mij, dan staat het leven van mijn kinderen ook op de kop. Dus het verbeteren van topsnelheid op ski’s is het eigenlijk niet meer waard. En dat terwijl ik van nature een adrenaline-man ben! Maar ik heb nog wel voldoende uitdaging hoor! Ik hoop dat ik over 20 jaar met de kids van de berg af kan natuurlijk!

Ik wil nu op de bank zitten met een Ipad en over 30 minuten ga ik tukken.

Hoe zorg je voor een goede aandachtsverdeling tussen de dingen en mensen die je belangrijk vindt?

In die zin is het wel heel intensief. Toen je nog met z’n tweeën was kon je echt je eigen ding doen. Die ander had daar feitelijk geen last van. Maar ik weet nu dat, stel ik ga een weekendje weg met de kids, mijn partner geen moment voor haarzelf zal hebben. De tijd die je nu hebt is veel schaarser geworden. Er is minder vrije tijd beschikbaar, dus je moet heel goed bedenken: waar besteed ik die aan? Het is wat het is. Al kan ik me daar nog steeds moeilijk bij neerleggen en heb ik nog steeds wel het gevoel dat ik dingen mis. Maar soms moet je je ook gewoon overgeven aan je moeheid. Ik had gisterenavond bijvoorbeeld nog even willen sporten. Ik zou me omkleden maar ik dacht: nee, geen zin. Ik wil nu op de bank zitten met een ipad en over 30 min ga ik tukken.

Hoe zorg je voor een binding met je kinderen?

Als vader is er die eerste 9 maanden een afstand tussen jou en je ongeboren kind. Voor een moeder is dat anders. Zij voelt direct die verbintenis. Mijn partner heeft weleens gezegd toen ons kind net was geboren: ik heb het gevoel dat ik onze dochter al goed ken. Terwijl ik haar nog moet leren kennen, want ik heb 9 maanden langs de zijlijn heb gestaan. Het is daarom een kwestie van tijd besteden aan en met je kind. En dat kan ook in de verloren uurtjes ‘s avonds even samen op de bank. Er simpelweg zijn, dat is belangrijk. Dan leer je elkaar wel kennen.

Ik heb wel eens 's nachts een rondje van 3 uur om het IJsselmeer gereden.

Hoe was de relatie met je partner in de eerste periode?

Je vindt elkaar in de nieuwigheid. Onze dochter was in het begin heel vaak wakker ‘s nachts, daardoor hadden wij het als ouders in het begin ook niet makkelijk. We probeerden elkaar telkens tegemoet te komen. Ik heb weleens ‘s nachts een rondje om het IJsselmeer gereden van 3 uur. Want in de auto slaapt onze dochter meteen. Dan kon mijn vriendin ook even thuis slapen. Tja, soms ben je gewoon ten einde raad. Je doet gewoon maar wat en je volgt je intuïtie. Het is een beetje freewheelen.

Hoe beleefde je de bevalling?

We hebben in beide gevallen een hypnobirthing bevalling gedaan. De theorie is dat je lichaam wel weet wat het moet doen, maar je hoofd zit vaak in de weg. Het meest bijzondere voorbeeld (en een beetje raar misschien) is vrouwen die in coma liggen en zwanger zijn. Daar gaat de bevalling vaak heel soepel en probleemloos. Dit komt omdat het hoofd is uitgeschakeld en het lijf brengt het kind ter wereld. Met hypnobirthing wil je jezelf dus zo ontspannen mogelijk houden.

We hadden echt het gevoel: we zijn een team, we gaan dit gewoon fiksen. Mijn vriendin deed logischerwijs al het zware werk en ik deed mijn best om haar zo relaxed mogelijk te houden. Als man heb ik zeker het gevoel gehad dat ik van betekenis kon zijn.

Meer tips voor vaderschap ontdekken?

Ken jij de Vaderboks al?

De Vaderboks is in het leven geroepen door twee papa’s die de juiste aandacht misten voor het moderne vaderschap. Behalve het delen van verhalen en ervaringen, verdienen kersverse vaders ook een cadeau waar ze de eerste maanden écht wat aan hebben.

Ben of ken jij een papa in spe die wel zo'n Vaderboks kan gebruiken?

Bekijk hét cadeau voor nieuwe vaders